Komedia 1973

Szekspirowski aktor dokonuje poetyckiej zemsty na krytykach, którzy odmówili mu uznania.

Janosik jest postacią polskich i słowackich legend. W rzeczywistości żył na przełomie XVII i XVIII wieku, a akcję filmu przeniesiono na początek XIX wieku. Janosik nie jest tylko zbójem, mszczącym się na wszystkich tych, którzy wyrządzili krzywdę chłopom, ale także wielkim patriotą, który uczestniczy w wielu zrywach narodowych tamtego okresu np. regularnej walce z zaborcą austriackim. Zostaje aresztowany w chwili ślubu z Maryną.

Szokujący i dekadencki film będący artystyczną prowokacją reżysera. Czterech zamożnych mężczyzn spotyka się na uczcie w podmiejskiej willi. Pilot Marcello (Marcello Mastroianni), sędzia Philippe (Philippe Noiret), producent telewizyjny Michel (Michel Piccoli) oraz restaurator i kucharz Ugo (Ugo Tognazzi) postanawiają popełnić samobójstwo z... przejedzenia. Po pierwszym dniu objadania się sprowadzają do willi trzy prostytutki. Do towarzystwa dołącza też żądna wrażeń nauczycielka. W willi dochodzi do orgii obżarstwa i seksu.

Ryan O’Neal gra wygadanego oszusta Mosesa Praya, który w dobie Wielkiego Kryzysu przemierza Kansas z ładunkiem luksusowo wydanych Biblii i listą świeżych wdów, którym zamierza je wcisnąć. Dziewięcioletnia, ćmiąca papierosa za papierosem Addie (Tatum O’Neal) jest sierotą, która przyczepiła się do Mosesa w nadziei, że pokaże hochsztaplerowi jeden czy dwa swoje triki. Madeline Kahn kreśli zabawną kreację neurotycznej Trixie Delight, która podróżuje wraz z nimi do chwili, gdy Addie nie wpadnie na pomysł, że może ona zakłócić bezpośrednie relacje Addie z Mosesem – do czego, oczywiście, dojść nie może.

Dwóch spryciarzy postanawia wykończyć pewnego bogatego łotra, szefa jednego z gangów. Jest on bowiem odpowiedzialny za śmierć ich przyjaciela. Przeciwnik nie jest łatwy, więc i przygotowany plan jest bardzo misterny…

W Nowym Jorku ojciec chrzestny Don Vito Monreale (Alighiero Noschese) przypadkowo spotyka włosko-amerykańskiego piosenkarza Nicka Buglione (Alighiero Noschese). Ponieważ ci dwaj wyglądają jak dwie krople wody, Don Vito postanawia wykorzystać to podobieństwo na swoją korzyść.

Dwoje świeżych absolwentów szkoły średniej (Richard Dreyfuss i Ron Howard) stają przed najważniejszą życiową decyzją - wkrótce mają opuścić niewielką rodzinną miejscowość gdzieś na zachodnim wybrzeżu i wyruszyć na odległą uczelnię. W ciągu jednej nocy, pełnej zakazanego rock'n'rolla nadawanego przez nielegalne radio Wolfman Jacka, przejażdżek i pościgów potężnymi krążownikami szos i małymi garbusami oraz zdobywania nowych doświadczeń w kontaktach z płcią przeciwną, zmieni się ich całe życie.

Miles Monroe, sprzedawca w sklepie ze zdrową żywnością, został zahibernowany w trakcie operacji. Zostaje obudzony w roku 2173 i wybrany przez ruch oporu na obalenie rządzącego dyktatora. W przebraniu robota dostaje się do domu ekscentrycznej poetki Luny Schlosser, w której się zakocha, i która będzie chciała mu pomóc.

Dwaj zaprawieni w bojach podoficerowie amerykańskiej marynarki wojennej, Buddusky i Mulhall, eskortują młodego marynarza Meadowsa z bazy wojskowej w Wirginii do New Hampshire, gdzie odsiadywać on będzie wyrok ośmiu lat więzienia za drobne wykroczenie. Buddusky i Mulhall biorą Meadowsa pod swoje skrzydła i postanawiają dać mu prawdziwą szkołę życia. Ich eskapada rozpoczyna się w Waszyngtonie, gdzie cudem unikają bójki w barze i upijają się do nieprzytomności w pokoju hotelowym. W Nowym Jorku zadzierają z kilkoma marines, a w Bostonie Buddusky zabiera Meadowsa do domu publicznego, gdzie ten przeżywa inicjację seksualną. W końcu Buddusky i Mulhall niechętnie odstawiają Meadowsa do więzienia uświadamiając sobie, że życie na wolności niewiele się różni od życia za kratkami. W 1974 roku Jack Nicholson otrzymał w Cannes nagrodę za najlepszą rolę właśnie w tym filmie. "Ostatni rozkaz" był też nominowany do Oscara.